Άξιζε άλλο φινάλε ο Βιεϊρίνια

Τελικά, ποτέ μη λες ποτέ στο ποδόσφαιρο (και στον αθλητισμό γενικότερα βεβαίως) και ειδικά στο σύγχρονο που όλο και φθίνει σε ρομαντισμό.

«Δεν μπορούσα να φανταστώ πως θα συμβεί ποτέ κάτι τέτοιο. Να φύγω από το σπίτι μου», επεσήμανε -μεταξύ άλλων- ο Αντελίνο Βιεϊρίνια στο «αντίο» του στο ΠΑΟΚ. Κι αλήθεια είναι ότι έτσι έχει η κατάσταση. Το καταλαβαίνεις κι ας μην είσαι ρεπόρτερ της ομάδας. Δεν πρόκειται για μια μελό δήλωση με δόση υπερβολής, που έγινε για να γίνει, όπως κάνουν ενίοτε αρκετοί αθλητές. Διότι, μπορεί το τελευταίο διάστημα να είχε ουσιαστικά φανεί ότι οι δύο πλευρές θα ακολουθήσουν χωριστούν δρόμους, αλλά ποιος θα πόνταρε σε αυτήν την εξέλιξη για παράδειγμα πέρυσι τέτοια εποχή; Ούτε οι άμεσα εμπλεκόμενοι, αλλά και όσοι είναι έξω από τον… χορό!

Το καλοκαίρι του 2017, όταν και επέστρεψε ο Πορτογάλος σε γνώριμα λημέρια, έμοιαζε με πεπρωμένο ότι θα κλείσει εκεί την καριέρα του, φορώντας τη φανέλα με τον Δικέφαλο στο στήθος. Έδειχναν όλα κομμένα και ραμμένα για να συμβεί κάτι τέτοιο. Μιλάμε για έναν ποδοσφαιριστή που όδευε στα 32, που έφυγε από τη λάμψη της Γερμανίας και του εξωτερικού, έχοντας και ένα μετάλλιο πρωταθλητή Ευρώπης με την εθνική του για να γυρίσει στο όχι και τόσο φανταχτερό ελληνικό πρωτάθλημα, υπογράφοντας τριετές συμβόλαιο.

Έχοντας ζήσει ωραίες στιγμές στο διάστημα που μεσολάβησε κι επιστρέφοντας σε μια πόλη όπου είχε σπίτι, αφού η γυναίκα του είναι από τη Θεσσαλονίκη. Νιώθοντας πλέον μεγαλύτερη ασφάλεια στον ΠΑΟΚ σε σχέση με την πρώτη του θητεία. Τι έκανε, λοιπόν, νιάου-νιάου στα… κεραμίδια, τι σενάριο μπορεί να είχε στο μυαλό του για τους δικούς του τίτλους τέλους…

Ωστόσο, τα πράγματα πήραν διαφορετική τροπή και ζημιωμένες θα βγουν αναμφίβολα κι οι δύο πλευρές. Περισσότερο, πάντως, ο Βιεϊρίνια, δίχως πιθανόν να φέρει τη μεγαλύτερη ευθύνη, παρότι εκτιμάται ότι έχει κάνει λάθη κι αυτός στην υπόθεση. Το τι ακριβώς συμβαίνει το γνωρίζουν καλύτερα, όπως συμβαίνει σε αυτές τις περιπτώσεις, οι ίδιοι οι πρωταγωνιστές, που προφανώς δεν έριξαν όσο νερό έπρεπε στο κρασί τους. Κάπου χάθηκαν στη μετάφραση, με αποτέλεσμα να δημιουργηθεί ένα χάσμα που δεν ήταν τόσο οικονομικό, όπως έχει επισημάνει κι ο Δημήτρης Τσορμπατζόγλου στον ΣΠΟΡ FM. Η ουσία είναι μια και δεν αλλάζει: Ο Βιεϊρίνια έπρεπε να μείνει στον ΠΑΟΚ. Τέλος!

Από τη μια, ο ΠΑΟΚ χάνει έναν παίκτη που είχε να προσφέρει ακόμα. Αγωνιστικά και μη. Παρότι, ο σοβαρός τραυματισμός του έχει κοστίσει. Έναν ποδοσφαιριστή που μπορεί να μην βρίσκεται στην πρώτη του νιότη, αλλά μόνο… ξεγραμμένος δεν μπορεί να λογίζεται και σίγουρα θα μπορούσε να έχει ρόλο, φυσικά περιορισμένο συγκριτικά με το 2008 και το 2017. Άλλωστε, έτσι όπως έχει διαμορφωθεί το ρόστερ του, έφυγαν κάποιοι από τους πλέον ποιοτικούς που διέθετε (βλ. Μαουρίτσιο, Πέλκας, Άκπομ, Λημνιός), που φυσικά θα είχαν μεγάλο ρόλο, έχοντας στην πλάτη τους εμπειρία όπως και παραστάσεις στην ομάδα και που αποτελούν παρελθόν για τους γνωστούς λόγους.

Τώρα, το αν θα αποδειχθούν καλύτεροι αυτοί που ήρθαν, δεν το ξέρουμε, αλλά ο 34χρονος άσος θα ήταν ένας καλός συνδετικός κρίκος σε αυτό το μεταβατικό στάδιο όπου διανύει ο ΠΑΟΚ. Επίσης, μιλάμε για έναν ποδοσφαιριστή που θα είχε να «δώσει» και εκτός αγωνιστικού χώρου, με ρόλο που πολλές φορές τον εκτιμούν όσοι είναι εντός της ομάδας και λιγότερο οι υπόλοιποι (κόσμος, δημοσιογράφοι κλπ). Δηλαδή, στα αποδυτήρια.

Έναν παίκτη που ήταν μπροστάρης στη νέα εποχή του «δικεφάλου», μέσω του οποίου εκφράστηκε σε σημαντικό βαθμό η επανάσταση που θέλησε να οργανώσει ο σύλλογος, προστατεύοντας τα συμφέροντα της ομάδας. Έστω κι αν αυτό δεν άρεσε στην αντίπερα όχθη. Έτσι γίνεται συνήθως. Μοιραίο είναι, αλλά και θεμιτό, όταν δεν ξεπερνάς τα όρια. Και εντάξει νομίζω ότι λίγες φόρες το έπραξε. Χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν αποτέλεσε και τη φωνή της λογικής (κι ας μην εισακούστηκε), όπως για παράδειγμα στο περιβόητο ντέρμπι με την ΑΕΚ το 2018. Όταν και προσπάθησε να τιθασεύσει τον Σαββίδη και τον Μίχελ, ώστε να μην κάνουν ζημιά στον ΠΑΟΚ και ακόμα χειρότερη την κατάσταση, όπως και συνέβη, πληρώνοντάς το ακριβά. Με την απώλεια ενός δικού του τίτλου.


Για όλα τα παραπάνω, θεωρώ ότι βαραίνει πιο πολύ τον ΠΑΟΚ αυτό το «διαζύγιο». Έπρεπε να βρει τη φόρμουλα για να κάνει την ανατροπή, αφού δεν έμοιαζε αγεφύρωτο το χάσμα στο οικονομικό κομμάτι. Ούτως ή άλλως, ο παίκτης έδειξε διατεθειμένος να ξανακαθίσει στο τραπέζι για να συζητήσει για το μέλλον του. Ακόμα και ο τρόπος που το χειρίστηκε, όταν είχε ήδη ραγίσει το γυαλί δεν είναι παρεξηγήσιμος. Δεν εκβίασε καταστάσεις, τουλάχιστον σε αυτό που έβγαζε προς τα έξω όλο αυτό το διάστημα.

Από την άλλη, ο Βιεϊρίνια κλείνει ένα σημαντικό κεφάλαιο στην καριέρα του όχι τη στιγμή που ήθελε και όχι με τον τρόπο που φανταζόταν ο ίδιος. Όχι με τον τρόπο που του άξιζε και το είχε κερδίσει όλα αυτά τα χρόνια της κατά τ’ άλλα αγαστής συνεργασίας του με τον ΠΑΟΚ. Του έμελλε να γευτεί πικρό ποτήρι στο φινάλε κι έτσι όπως τα έφερε ο… κορωνοϊός, ούτε ο κόσμος (είναι τρομερό ότι τον χαρακτηρίζουν αχάριστο κάποιοι λίγοι) τον αποχαιρέτησε (και τούμπαλιν) όπως άρμοζε στην περίσταση. Κι εν πάση περιπτώσει και να μην θεωρούσε ο σύλλογος ότι πρέπει να συνεχιστεί αυτή η συνεργασία, θα ήταν σεβαστό, αλλά δεδομένα δεν είναι ωραίος ο επίλογος της σχέσης ΠΑΟΚ-Βιεϊρίνια.

Όπως και να ‘χει. Αυτό που δεν σβήνει με τίποτα είναι ότι ο Βιεϊρίνια αποτέλεσε τον ηγέτη και τον αρχηγό του ΠΑΟΚ σε μια ιστορική χρονιά για τον σύλλογο. Όπου πήρε το πρώτο του πρωτάθλημα μετά από 34 χρόνια και μάλιστα ως αήττητος, αλλά και το πρώτο του νταμπλ ever.

Και ποιος ξέρει, μπορεί ο Βιεϊρίνια να έχει αρκετά χιλιόμετρα να διανύσει μπροστά του και να μακιγιαριστεί το λάθος που έγινε φέτος, κλείνοντας την καριέρα του όπως επιθυμούσε κι έπρεπε.